Kilka sarkazmów więcej

[korneło]

Jeszcze nie mam złych poranków, znowu bezczelnie patrzę w niebo,
gdzie są miejsca i sprawy nie do zastąpienia innym wyborem,
przyjaźnie zaciągnięte niepamięcią, do ostatniej spłaty w słowach.
Romansowe prowizorki na haczyk, zaszczepkę krwi.
Niejedna miała oczy matki, do zrywania na pierwsze śniadanie.
Rozbierałem je z nadruków, nowych zasłon, aż do gołych ścian
i fugi ze spadzią skóry kochającej się kobiety.
Kiedyś, po samozapłonie świtu od monitora komputera,
zacząłem myśleć o życiu, które nie przechodzi w spam do kosza.
Odebrane, przemienia się w wystawiony za oknem wiersz gończy.

[Marek]

Nie potrafię napisać dlaczego ale to dobry tekst.
Trzy ostatnie wersy znakomite.

[Wiesława Ptaszyk]

Końcówka bardzo mi się spodobała

[Vesper]

Tak, trzy ostatnie wersy robią wrażenie! Ale całość do zamyślenia.
Coś jest w tym tekście...

[Krystyna Morawska]

Z przyjemnością.

[korneło]

dzięki