Forum literackie Ogród Ciszy

to nie kartka z kalendarza
którą zrywa się jednym ruchem gdy mija dzień

zmienia się
dojrzewa wystawiana na próby
narkotyczne uczucie nie może się nagle skończyć

taką mrzonkę utkała w głowie
teraz stara się pożegnać w myślach
bez konfrontacji z umierającym

wie że reanimacja przedłuży tylko agonię
doda bólu który i tak rozrasta się
i trudno go skutecznie unicestwić

jego usta mogą dotknąć tylko
jej umierania

Trudno być racjonalnym, gdy chodzi o kogoś, kto jest nam bliski. Ale też trudno patrzeć, jak cierpi.
Są takie decyzje, które każdy musi podjąć we własnym sumieniu. Czasem zaś odpowiadamy za czyjeś życie i wówczas wybory są jeszcze trudniejsze...

Wiersz, który zostaje w pamięci

j.w.

Nie można przejść obojętnie obok tych wersów.
Przystanąłem. Zamyśliłem.
Rozrosło się.

Z uszanowaniem L.G.

Vesper, Marku - hmmm, nie pomyślałam, że wiersz może być tak jednoznacznie przyjęty.
Tu nie ma mowy o umieraniu, zgonie, kogoś bliskiego.
narkotyczne uczucie nie może się nagle skończyć

taką mrzonkę utkała w głowie...a o uczuciu, które zgasło, nie ważne z czyjej winy.
A zakończenie:
jego usta mogą dotknąć tylko
jej umierania.............mówi , że peelka jest skłonna wybaczyć na łożu śmierci, nie wcześniej.

Pozdrawiam serdecznie................................Ir

Leon Gutner pisze: ↑pn 06 lut, 2023 Nie można przejść obojętnie obok tych wersów.
Przystanąłem. Zamyśliłem.
Rozrosło się.

Z uszanowaniem L.G.

Dziękuję Leonie i pozdrawiam

Wydawałoby się, że prawdziwe uczucie nie umiera nigdy, może się zmieniać, ale nie przemija...a jednak doświadczenia wielu wskazują, że może być inaczej, i w tym wypadku chyba lepiej nie przedłużać agonii. Bo to trochę jak z ciężką, nieuleczalną chorobą, żal patrzeć na cierpienia umierającego.
Bardzo do zamyślenia, Irenko

Wiesława Ptaszyk pisze: ↑pt 10 lut, 2023 Wydawałoby się, że prawdziwe uczucie nie umiera nigdy, może się zmieniać, ale nie przemija...a jednak doświadczenia wielu wskazują, że może być inaczej, i w tym wypadku chyba lepiej nie przedłużać agonii. Bo to trochę jak z ciężką, nieuleczalną chorobą, żal patrzeć na cierpienia umierającego.
Bardzo do zamyślenia, Irenko

Może i tak, może nie przemija, ale dopóki jest sztucznie ogrzewane, ogrzewane jak zeszłotygodniowy kotlet, jest męczarnią, należy dać mu zemrzeć i nie babrać w starych, głębokich ranach.


Pozdrawiam serdecznie........................................................Ir