Jedna chwila, tamten czas

[Krystyna Morawska]

O czym myślisz mała koronczarko,
gdy w skupieniu prowadzisz nici.
Łagodnym uśmiechem nadajesz
dłoniom światło, które odwraca czas.

Spoglądam na twarz
- wyciszoną, bez kuszących mgławic.
Mówi, że wszystko jest nieważne,
kiedy wzór się nie układa.

Patrzę na obraz i jestem wdzięczna.
Zostaje zachwyt oraz drżenie podobne
do trzepotu pszczelich skrzydeł.

Wypełnia mnie coś ciepłego.

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny wiersz zaznaczony delikatnym doborem słów.
Chciałbym skupić się na pierwszej strofie:

O czym myślisz mała koronczarko,
gdy w skupieniu prowadzisz nici.
Łagodny uśmiech nadaje dłoniom
światło, które rozjaśnia mrok.

Pierwsze dwa wersy to bezpośrednie zwrócenie się do bohaterki utworu, później ten sposób przekazu zanikł. Pojawia się komentatorka a wraz z nią 1. os. l. poj. Kolejne zdanie niezwykle ujmujące, ale zostało zakończone "oczywistą oczywistością, bo przecież "światło rozjaśnia mrok".

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Tomku, ten wers kilkakrotnie zmieniałam. Jak widać - na gorsze. Poprawiłam, ale jeszcze nie do końca jestem zadowolona. Duże dzięki za wszystko

[Leon Gutner]

Bardzo ładne wypełnienie a może nawet wypełnianie
Jak zwykle z przyjemnością.

Ukłony L.G.

[cortessa]

Z przyjemnością powracam do Twojej twórczości, Wilgo!

[felicja]

Bardzo piękny... Zapadł mi ten wiersz w pamięć.

[Hanna L.]

Wiersz absolutnie w klimacie Vermeera, z przyjemnością przeczytałam.
Pozdrawiam

[Pranda]

Prawdziwa przyjemność czytania... Pozdrawiam

[Vesper]

Świat opisywany Twoimi słowami to czyste piękno, Krysiu
Dla takich zachwytów warto tu być!

[Krystyna Morawska]

cortesso, felicjo, Haniu, Prando - są słowa, po których wschodzi słońce - dziękuję.

[Krystyna Morawska]

Vesper - a ja zaglądam do Twoich wierszy i podziwiam ich królewską zawartość.

[księżycowa]

Bardzo mi tu pasuje ten odwrócony czas. Świetnie wybrnęłaś. Przeczytałam z przyjemnością

[Vestka]

Czytałam już na facebooku, ale z ogromną przyjemnością przeczytałam ponownie.