Niepoprawny marzyciel

[Krystyna Morawska]

Starość ma łagodną twarz dziecka
z białym kwiatem lotosu na głowie.

Ogarnia mnie podwójne wzruszenie,
które jak zwisająca kropla deszczu
powoli opada. Wtedy mogę wejść
na kolejny stopień, gdzie wszystkie chwile
są bezcenne, zapowiadają nową epokę.

Krok po kroku, z lekką obawą zbliżam
się do głównej drogi. Wiem - każda fala
może obudzić tsunami. Zwłaszcza teraz,
gdy jakość ludzi i rzeczy przekracza
granice. Czas nie ma znaczenia.

Biorę w dłonie światło spływające
z góry. Krucha zawartość szybciej dojrzewa.
Nie ucieknę od wszystkiego co narzuca życie,
chociaż krążymy po różnych orbitach.

Gdzieś tam czeka przyjazna muzyka
wykradziona gwiazdom. Są też ptaki,
które uparcie ćwiczą solfeż.
Bez nich świat nie może istnieć.

[Leon Gutner]

Jak zwykle i jak zawsze :)
A najbardziej to światło nabierane w dłonie.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Marzyciel jest zawsze niepoprawny.

Krok po kroku, z lekką obawą zbliżam
się do głównej drogi. Wiem - każda fala
może obudzić tsunami. Zwłaszcza teraz,
gdy różne narody przekraczają granice
i mieszają czas.

Zaznaczone zdanie zbyt mocno kojarzy się z aktualną sytuacją polityczną.
Ludzie postępują tak jak "narody"...

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Tomku, to prawda. Dość wyraziście wyakcentowałam dzisiejszą rzeczywistość. Może coś wygładzę.
Leo - duże dzięki.

[Wiesława Ptaszyk]

Pierwsza strofa wprawiła mnie w zadumę, kiedy? czy już zaczyna się starość? i ile może mieć twarzy?

Bardzo piękne dwie ostatnie cząstki

[Vesper]

Piękny wiersz
Bez marzeń życie stałoby się nieznośne...
I tak, każdy krok przybliża nas do głównej drogi. Choć znam też takich, którzy robią wszystko, by błądzić i wciąż kręcić się w miejscu... Jakby nie chcieli zrozumieć, że to od nas zależy kierunek podróży. Nawet jeśli nie było nas stać na bilet w pierwszej klasie.

[Krystyna Morawska]

Dziękuję Wiesiu.
Vesper - ten wiersz, to mały prezent dla wszystkich marzycieli.

[Hanna L.]

Niezwykle subtelnie
Pozdrawiam