Melodia ze wzgórza

[Vestka]

Na wzgórzu dalekich zapatrzeń,
pod okiem białego księżyca,
gdy ciemność tańczyła ze światłem,
poniosła się w przestrzeń muzyka.

Tu każda melodia ma skrzydła,
i z wiatrem pod gwiazdy unosi,
zbudzone w gitarach i smyczkach,
nadzieje, radości, tęsknoty.

Są chwile, gdy niebo jest czyste,
gdy pachnie ziołami i nocą,
w nich można otulić się lipcem,
i w kręgu przyjaznym odpocząć.

Gdzie czuwa gościnność bez granic,
życzliwa, otwarta i bliska,
aż trudno zakończyć spotkanie,
przy ciepłych płomieniach ogniska.

I zanim nadejdzie poranek,
nim świerszcze w zieleniach ucichną,
odpłyńmy raz jeszcze w nieznane,
podniebną strojeni muzyką.

Do takich momentów się tęskni,
znów wszystko wydaje się proste,
marzenia potrafią się spełnić,
gdy serce otwarte na oścież.

31.07.23

[felicja]

Pięknie, czyściutko.. aż chciałoby się posiedzieć przy ognisku i zasłuchać w takie cudowne pieśni..

[Leon Gutner]

I popłynęła muzyka na wzgórzu dalekich zapatrzeń.
Po Leonowemu tu tak więc czysta przyjemność czytania.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Bardzo chętnie posłuchałbym wiersza w Twoim wykonaniu.

Pozdrawiam

[cortessa]

Piękny, chwytający za serce liryk. Z pewnością zdążyłaś go już zaśpiewać.

[Vesper]

Słowa pięknie płyną, teraz pozostaje poczekać na melodię

[Hanna L.]

Z przyjemnością przeczytałam tak uroczy utwór
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Piękny, świeżutki niczym bochenek chleba. Wielka radość czytania.

[lilo]

Pięknie, można popłynąć z wierszem :)

[Liliana]

Śpiewnie, pięknie.

[Vestka]

Bardzo Wam dziękuję Mili Czytelnicy za ciepłe słowa.