Dzień niewidzialnych

[Krystyna Morawska]

Mleczna szyba napawa strachem.
Możliwe, że to co ukrywa,
nie jest przeznaczone dla ludzi.

Kiedy przybiera perłowy odcień śniegu,
przypomina zimowy ogród, który zasypał
wszystkie moje skarby.

Być może znajdę tam nowe niebo
i nowe gwiazdy. Każda z innego obrazu.
Na jednej przesuwać się będzie Vermeer,
gdzie indziej Manet z śniadaniem na trawie.

Szmer białych ścian przybliża sen.
Gdy zegar zwalnia, nie zawracaj z drogi,
ważne, by nie zasłaniać głową księżyca.

Pomyśl o pięknie - sztuka zawsze zwycięży.

[Leon Gutner]

Jak zawsze i jak zwykle z czystą przyjemnością.

Ukłony L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Piękne zamyślenie, Wilgo!

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Serdecznie dziękuję Tomku i Leo

[lilo]

Postrzegamy piękno subiektywnie, nie każdy potrafi dostrzec ,,niewidzialne'', zatrzymałaś, jeszcze wrócę

[Liliana]

Pomyśl o pięknie - sztuka zawsze zwycięży.

Tak, sztuka jest wieczna. Pięknie, wilgo.

[cortessa]

Świat poza naszymi zmysłami zawsze postrzegamy jako lepszy, godny naszych marzeń. To wygodne, ale jednak pełne ułudy. Świetny wiersz, Wilgo!

[Krystyna Morawska]

Tak, cortesso. Kiedy jabłko zostanie obrane, nic nie będzie takie samo.

[Krystyna Morawska]

lilo, Liliano - dziękuję

[Boogie]

A piękno jest w oku patrzącego. I w Twoim wierszu. Serdeczności

[maybe]

Mleczna szyba, białe ściany... Nie kojarzą się radośnie. Dobrze jest szukać pocieszenia tam gdzie to możliwe, a w sztuce można je znaleźć. Piękna poezja. Pozdrawiam :)

[Hanna L.]

Przeczytałam z zamyśleniem
Pozdrawiam