Astrolog dla początkujących

[Krystyna Morawska]

Mówiłeś, że jestem jedyną gwiazdą
na którą chcesz patrzeć.
Jednak, zatrzymany w źrenicy obraz,
nie przywróci wczorajszego dnia.
Zostało pragnienie, zawieszone w powietrzu.

Nie znamy planów wszechświata,
chociaż od kontaktu z wielkością
kręci się w głowie. Twój piękny świat
jest tylko tłem. Dostałeś dar,
ale on także potrafi być pustynią.

Jest coś, co wykracza poza śmierć,
zostawia ślady wydrapane na skórze
jak tatuaże. Odbierasz dziwne dźwięki
z kosmosu - to niepewne jutro.

Nie wiem czym można wytłumaczyć
stan zawieszenia. Słowo niepozorność
zawsze ociera się o wielkie rzeczy,
które uwalniają od ciężaru lat.

Podziwiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Podoba mi się narracja Twojego wiersza, systematyczność przekazu.
Zastanowiłbym się nad usunięciem jednego ze spójników "jednak".
Tatuaż jest rysunkiem na skórze, ale czy wydrapanym?

Słowo niepozorny
zawsze ociera się o wielkie rzeczy

A może: Niepozorność
Kilka błędów interpunkcyjnych.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

To wciąż ta sama dotykająca narracja Wilgi ale tym razem zabrakło mi tutaj czegoś.
Sam nie wiem czego? Może większej wyrazistości może mocniejszych akcentów ?
Może innych zestawień słownych? W każdym razie odczuwam brak w tym cięgle przyjemnym w czytaniu wierszu.

Jak zawsze z przyjemnością L.G.

[Krystyna Morawska]

Tomku, dziękuję za podpowiedź. Wiem, interpunkcja do powtórki - już wyciągam podręcznik.

[Krystyna Morawska]

Leo - wiem, zabrakło Ci poezji w poezji: widocznie piję z małego źródła. Dziękuję za odwiedziny.

[maybe]

Treść tego wiersza jest mi bardzo bliska. Tak, jest coś co wykracza poza śmierć i ziemskie życie. A słowo niepozorność często skrywa ogromne bogactwo, niemierzalne ludzką miarą. Dla mnie to piękny i cenny wiersz, Wilgo

[Krystyna Morawska]

maybe - dziękuję. Bywa, że nawet cień może być jasny.