droga

[lilo]

Mario, są świty, które nie przylegają
tak bardzo, po prostu zatrzymują
światło i resztki snów, a ty zaczynasz
dziać się od nowa,

tak jakby nie było końców zawieszonych
w próżni. uparcie zawiązujesz supełki,
rozkruszasz zasuszoną miętę,

by odczynić zło przyczajone
pod starym dębem.

znów oddychasz, Mario

[Tomasz Kowalczyk]

Ładny wiersz, przeczytałem z przyjemnością.

Mario, są świty, które nie przylegają

Zawahał mną zaznaczony czasownik, może przydałby się bardziej obrazowy.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Kilka linijek a uparcie zawiązało w supełki Leonowi wiele myśli.

Z przyjemnością L.G.

[lilo]

Tomaszu, dziękuję bardzo za słowo :) przyleganie przylgnęło na dobre, więc zostawiam jak jest :)

Leonie, dziękuję bardzo za supełkowe zawiązanie myśli :)


Pozdrawiam

[cortessa]

Bardzo ciekawie rozrysowałaś narrację z imienną klamrą.

[lilo]

Dziękuję, Cortesso

[Krystyna Morawska]

Są też drogi powrotne i dla nich warto dać sobie/innym szansę. Z przyjemnością zatrzymałam się na dłużej.

[Vestka]

Bardzo piękny Lilo :)
Uczę się od Was poezji białej...

[lilo]

Wilgo, Vestko, pięknie Wam dziękuję