pochwała rozumu

[Mariola Kruszewska]

wierzę w człowieka rozumnego
w talent jego szarych komórek
do kreacji i kreatywności
w tworzeniu rzeczy wielkich
jak grzyb nad Hiroszimą

ufam ludziom racjonalnym ufającym logice
chłodu i dedukcji
ci nie będą miauczeć pod balkonem lekkomyślnej dziewczyny
ani marnotrawić czasu na pisanie sonetów
dzięki temu stworzą kiedyś lek na starość i silnik na wodę
tyle wieków ewolucji nie mogło pójść na marne

lubię rozmawiać z mędrcami
którzy mocą intelektu
potrafią odróżnić głupca od inteligenta
po sposobie otwierania ust
zanim padnie jakiekolwiek słowo
uwłaczające pragmatyczności tego świata

człowiek rozsądny doskonale wie
że z natury rzeczy wszystko ma swój koniec
żal także
zdaje sobie sprawę że rozpaczać
jest to zło dodawać do zła
i że kiedyś wróci pogoda i równowaga
na pewno
niech no tylko odejdzie
ta głupia
głupia
miłość

[Leon Gutner]

Lubię czytać ten wiersz.
Mam dziwne wrażenie że on doskonale wie.

Z przyjemnością L.G.

[księżycowa]

Uśmiecham się do tego wiersza, do drugiej strofy:) Świetnie rozpisany, fajnie pomyślany i narracja - taka luźna.
Puenta? Zaskakująca, ale urocza, lekka, tak przynajmniej ją odbieram. Wbrew jakby bezradności, w całym tym oczekiwaniu jest coś takiego młodzieńczego, jakaś siła.
Rozum i serce zawsze są w opozycji:) i najgorsza jest walka pomiędzy tym co się czuje, a tym co się wie.
Ale tę miłość, głupią - nie głupią, trzeba pielęgnować, bo to nie tylko drugi człowiek, to także nasze pasje, hobby i nierzadko praca. Podoba mi się wiersz, trochę tu podumałam, a to lubię.
Jedynie ufam - ufającym ciut za blisko i piąty wers ostatniej cząstki czytam bez jest na początku. Pozdrawiam.

[Mariola Kruszewska]

Księżycowa, "rozum i serce zawsze są w opozycji" - to sedno wiersza ;) Kto górą? A tak tylko retorycznie dorzuciłam.
Co do uwag - "ufam ufającym" - no gdzie rozum? Gdzie logika? Jak trzeba być głupim, by dawać wiarę "na wiarę"?
Ten "jestek" musi pozostać, bo to część wplecionego cytatu z Mickiewicza.
Dziękuję.

Leonie, dziękuję.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz-poemat.
Ale i tak wolę Twoje wiersze o kobietach.

Pozdrawiam

[cortessa]

"Człowiek rozumny" to tylko część człowieka, która dochodzi do głosu wtedy, gdy "wilk stepowy" się zmęczył i wymaga regeneracji. Niestety, zło widać w świecie wyraziściej, ponieważ zgliszcza są zawsze bardziej medialne od ładu i porządku.

[Hanna L.]

Ironia i dystans wobec tzw. człowieka rozumnego, to mi się podoba w wierszu jak i cały
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Wierzyłam, ufałam , rozumiałam - teraz moja radość bierze się z niczego. Mówią, że to głupia radość, ale nikną w niej troski.

[Mariola Kruszewska]

Dziękuję Wam za komentarze.
Miłość górą! :)