Jes jak jes

[Vestka]

Klapa za chwilę z kibla zleci,
Farba od ściany się odkleja,
Na ziemi zmięte brudne śmieci,
Nie warte grosza i złodzieja.

Ściana już jedna się przewraca,
Drzwiczki od szafek rdza rozwarstwia,
Szkoda pieniędzy na naprawę,
Bo nikt nie umiał o nie zadbać.

Szczurom na rękę takie rządy,
Mogą grasować w każdej dziurze,
By co zostało jeszcze podgryźć,
I zadomowić się na dłużej.

Albowiem rządzi ten, kto gotów,
Więc one mają tu parlament,
Nikt nie wziął w ręce swego losu,
Na dzisiaj już przegłosowane.

Chciałabym tylko, by dotarło,
Że czas przeminie, dni zamilkną,
Naiwna antygospodarność,
Roztrwoni sens, zabierze wszystko.
Luty 2020

[Leon Gutner]

Czytało mi się doskonale albowiem dni w istocie zamilkną a sens roztrwoni.

Z przyjemnością L.G.

[lilo]

Bardzo dobrze oddałaś ten stan beznadziei, marazmu, można też oddczytać jako metaforę obecnej sytuacji gospodarczo-politycznej w naszym kraju ;)

[Vesper]

Świetny tekst! Także jako metafora współczesnego świata, człowieka. Mamy narzędzia, by zmieniać swój "dom", swoją rzeczywistość, ale nie potrafimy, czy może raczej nie chcemy z nich korzystać... Więc wszystko się sypie...

[Tomasz Kowalczyk]

Wielu z nas zamiast "wyrwać murom zęby krat" urządza się wygodnie w takich miejscach...

Pozdrawiam

[Vestka]

Dzięki Mili za poczytanie. Nawet nie miał być gospodarczo-polityczny, ale widocznie świadomość i stan jednostki można eskalować na większy obszar