Forum literackie Ogród Ciszy

Każde milczenie wnosi inną ciszę

Obdarowałeś mnie pustą kartką
i jesiennym niebem. Zdradliwy dar
jednego wiersza odbiera pewność.
Chylę głowę przed potęgą słowa.

Teraz wiatr wskazuje drogę.
Prowadzi w krzykliwy świat barw
i zapachów. Z pobłażaniem oceniam
przeciwne głosy, chociaż przywołują
ciemną chmurę, która zabiera w podróż

Obce miasta są jak zapomniane bramy.
Podobno każdą rzecz można zmienić
w dzieło sztuki. Jestem w zaułku bohemy,
gdzie wieczorna zorza otacza artystę
świetlistą mgiełką podobną do aureoli.

Zamykam oczy. Myśli szybują jak ptaki.
One wszystko wyśpiewają.

Chylę głowę przed potęgą nastroju tematu i podania wiersza.

Z uznaniem L.G.

Komentarz adekwatny do wiersza - miły i dowcipny.

Piękny wiersz, a pierwszy wers do zapamiętania.

Pozdrawiam

Bardzo mi się spodobał Twój utwór. Zastanowiłabym się nad końcowymi wersetami. Chodzi mi o obecność czasownika "szybować" w odniesieniu do "myśli" i "ptaków". Usunęłabym go, ponieważ kojarzy się w sposób zbyt oczywisty.
Myśli (jak ptaki) wszystko wyśpiewają.
A czy potrzebny jest "ptasi" rekwizyt?

Tak, cortesso. Niepotrzebne ozdobniki - poprawię.

Tomku - dziękuję.