Forum literackie Ogród Ciszy

To miasto od zawsze było we mnie.

W powietrzu unosi się zapach
wczorajszego dnia. Przypomina,
że warto zachować mądrość stuleci.

Jednak świat wokół nas jest inny
- tej przepaści nikt nie zasypie.
Tylko czas potrafi gasić niepokój.

Nie usunę wszystkich przebarwień.
Oporna materia czeka na swoją
godzinę. Zabłyśnie, kiedy dojrzeje.

Siłę muszę czerpać z dwóch źródeł.
Ze starej wiśni, gdzie kos uwił gniazdo
i złotego światła na gotyckim murze.

Czujne oczekiwanie jest początkiem
ceremoniału.

Piękny, wymowny wiersz, Wilgo!
Przedostatnią strofę czytam bez: "z dwóch źródeł".

Pozdrawiam

Warto gasić niepokoje pisząc takie wiersze.

Z przyjemnością L.G.

Tomku, dziękuję za podpowiedź.
Leo - duże dzięki.

Z tą mądrością stuleci różnie bywa, zwłaszcza wśród Polaków. Z przyjemnością przeczytałam
Pozdrawiam

Jak ja lubię takie klimaty... nieuchwytne, a jednak wciąż wokół i w nas. Pięknie Wilgo. Pozdrawiam serdecznie

Pięknie, wilgo!

Z przyjemnością przeczytałam Twój utwór!

Potrzeba dużo pokory, cierpliwości i wiary, by w pełni do czegoś dojrzeć, by nazwać nienazwane, a i tak może się okazać, że ta dojrzałość jest tylko gorzkim rozczarowaniem na które nie ma specyfiku.

wilga pisze: ↑pt 17 lis, 2023 Tylko czas potrafi gasić niepokój.

— mądra fraza.

Życzę peelce mądrości stuleci i siły wedle której, będzie mogła nadal celebrować w sobie to miasto.
Pozdrawiam