Zasiewy

[Krystyna Morawska]

Kiedy kilka warstw zimy
nakłada się na skórze, nie dotykam
zmarzliny. Przecieknie przez palce.

Miękkość wody to ostatnia nitka,
która łączy chłodny błękit ze światłem.
Wdycham ją razem z powietrzem -

ważne, by nic nie zgubić.

[Leon Gutner]

Pięknie.
Zwłaszcza pięć pierwszych wersów.
Przyjemność.

Ukłony L.G.

[Vesper]

Tak, wiosna zawsze powraca. Ale czy w nas?

Piękny wiersz, niesie nadzieję. Choć przecież czasem bezpowrotnie ją tracimy...

[Tomasz Kowalczyk]

Powtórzę za Leonem - pierwsze pięć wersów to poezja najczystszej wody.
Pytanie będące w przedostatnim wersie jest już nieco powszednie - motywy
słońca i żurawi są znane. Może warto zastanowić się nad celniejszą puentą?

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Tomku, zmieniłam.
Zgadzam się, słońce i żurawie to zgrane rekwizyty.