Forum literackie Ogród Ciszy

Mała kometa, co gna gdzieś przez świat
Powstała z mroku i światła gwiazd

Widziała ludzi, ich myśli i domy
Lecz tylko astronom nad wyraz spragniony

W ognisko lunet złapać ją może
Wiec pędzi ogonem błądząc po torze

I zdarzy się chwila, gdy słońce łakomie
Jej szepnie po cichu – chodź do mnie...

Rozpina kruszynka swój warkocz na niebo
Lecz słonko już w tył daleko pobiegło

Miliony lat świetlnych przygaszą jej blask
Gdy wreszcie po trudach nadejdzie jej czas

Być może przed końcem dni dowie się
Czy był gdzieś w dali na świecie

Astronom
Co
Lubił
Komety
....

Nie tylko lubił, ale i ujawnił drogę. Pozdrawiam.

Zwracają uwagę dobrze skonstruowane rymy. To dobra podstawa, aby zbudować ciekawą treść.

Pozdrawiam