Forum literackie Ogród Ciszy

...Jaki tu spokój...

pod liściastą koroną
gaśnie dzień
wieczór ubrany
w błyszczące wieżowce
wabi zapachem
skoszonych myśli

nagie piętra
pną się do nieba
giną w jaśminie brzozach
lato nigdy nie drzemie
rozdzierane na kawałki
przez syreni śpiew

po północy
zasypia neonowa dżungla
tylko czasem sen
gubi ścieżki

Jaki tu gwar ukryty pod spokojem.
Przyjemnie bez gubienia ścieżek poczytałem.

Z uszanowaniem L.G.

Piękna puenta - z przyjemnością.

Lato żyje w ciągłym odurzeniu - wytwarza tyle zapachów. Nic dziwnego, że sen ucieka.
Czasownik "konać" ze względu na negatywną konotację trochę mi nie pasuje do wiersza.
Dzień może "odchodzić"...? Tak jest trochę optymistyczniej.
Klaksony zawsze kojarzą mi się z autami...

Pozdrawiam

Pięknie dziękuję za komentarze
Leo
Krysia
Tomek
Mam świadomość niedoskonałości swoich fierszyków, więc bardzo cenię każdą podpowiedź. Pozdrawiam

Bardzo pięknie...już chyba poprawiony, bo nie widzę tych niedoskonałości.

Vestka - dzięki za komentarz, a fierszyk faktycznie już poprawiłam. Pozdrawiam

tak, to bardzo dobry wiersz

Marek - dziękuję i pozdrawiam