Kasyno

[Marek]

do opuszczonej sali kasyna
na sto trzynastym piętrze
chciał wysłać list mój nieprzyjaciel

więc nie w to miejsce gdzie byłem

sto trzynaste nie było dla mnie

incipit "mój przyjacielu" nie odpowiadał prawdzie
nawet nie znaliśmy się bliżej

jego złośliwość była przysłowiowa

"o trzeci dyrektor filharmonii
mały człowiek to i mały samochód"

to o mnie do mnie
nie byłem nawet pracownikiem
i lubiłem niewielkie pojazdy

teraz ma pokój na siódmym piętrze
oddziału onkologii i moje wybaczam

(motto Cezary Sikorski)

[Leon Gutner]

Ciśnie mi się na usta - po lekturze - zdanie: Kto co lubi.
Sam do końca nie wiem dlaczego.
Jakoś tak - wybacz Marku.
To było dobre miejsce do poczytania w poniedziałkowy wieczór.

Z uszanowaniem L.G.

[Marek]

Dziękuję Leonku!

[Vesper]

Kasyno jako metafora ludzkiego losu? Tak odczytuję wiersz. Wygrany łatwo może stać się przegranym. Niczego nie posiadamy na zawsze: fortuny, stanowiska, zdrowia, życia...
Ujmująca jest ostatnia strofa, owo (nie wątpię: współczujące i szczere) wybaczam. To dodaje otuchy, że świat nie do końca uległ zepsuciu, że potrafimy wznieść się ponad zadane nam, na pewno bolesne, rany i zwyczajnie, po ludzku okazać serce komuś, kto być może na nie nie zasługuje... Piękny gest!
Chciałabym wierzyć, że i mnie na niego stać...

[felicja]

Czasem trzeba szybko wybaczać i zapominać a czasem takie perełki, jak słowa w cudzysłowiu można zapisać w wierszu .
Ładnie to wszysto ujęte i przedstawione, więc czytam z przyjemnością.