Forum literackie Ogród Ciszy

Ekliptyk

słońce od zawsze
baraszkowało na orbicie
ciekła konsystencja
w zielonych sitowiach
a niebo w rozczochranej głowie

biegła przez oczerety
pod nogami ocean
w tatarakach czai się śmierć
wtedy dni
malowała błękitem

on zanurzał głos w wodzie
niedźwiedzią łapą
modelował na dnie
cały świat
oddech tracił znaczenie
odpłynęła na bezdechu
jak yellow submarine

teraz wie
gdzie zimują raki


13.02.2024

Pobaraszkowałem sobotni z tymi wersami z przyjemnością.

Ukłony L.G.