Mgła

[dark apostle]

z większym uporem
niż zwykle
ocean zrasta się z ziemią
gęsty
od skarg topielców

po grzbietach fal
zwilgłymi stopami wiatru
nadchodzi
niebo umarłych

mgła

wzbiera nad miastem
jak sen
zwarzony przez mróz
znosząc granicę
pomiędzy
świecą a cieniem

niewielu zaśnie tej nocy
w Antonio Bay

a ci
co nie są bez winy
przemówią
tym samym głosem
co morze
które po nich przyszło


wiersz inspirowany horrorem lat 80-tych The Fog w reżyserii John'a Carpenter'a

[księżycowa]

Od trzeciej cząstki wiersz zdecydowanie lepszy. Zastanowiłabym się nad początkiem. Dwa pierwsze wersy zbędne. Drugą cząstkę można skrócić. Osobiście pozbyłabym się drugiego i trzeciego wersu np

na grzbietach fal
niebo umarłych

mgła

Wielokrotnie mamy wrażenie, że niebo styka się z wodą, więc obrazek wydaje mi się realny, ale w przypadku Twojego utworu ocean zrasta się z ziemią (pierwsza strofka), więc trzeba by się zastanowić jak się ma jedno do drugiego, ewentualnie coś pokombinować. Pozdrawiam.