Przebłyski

[Krystyna Morawska]

Dziś poniedziałek. W torbie na ramię
zawsze noszę szkicownik i ołówek.
Kiedy nie ma światła, powstają słowa.
Byle jak upchane nie dadzą radości,
tylko słodko-gorzki zapach,

tak dobrze znajomy.
Wdycham razem z powietrzem.

Teraz wszystko łączy się w całość -
ciemność zaczyna jaśnieć. Znikam
w tym blasku, gdzie czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz.

Ten wiersz zatrzymam dla siebie.
Jest w nim trochę ciepłego bólu,
którego nie chcę nikomu oddać,
gdyż wraca od rzeczy niewidzialnych.

W ciszy dzieje się najwięcej.

[Tomasz Kowalczyk]

W ciszy dzieje się najwięcej.

W ciszy dochodzą do głosu myśli: najpierw te pierwszoplanowe, codzienne, później niespodziewane pomysły, które pojawiają się nie wiadomo skąd...

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Bardzo często tak jest że słowa powstają gdy nie ma światła.
Ileż to wierszy powstało przed zaśnięciem - w ciszy i bez świateł.
To dobrze znajomy wiersz dla Leona.

Z przyjemnością L.G.

[Krystyna Morawska]

Leo, Tomku - dziękuję za zatrzymanie się i podzielenie refleksjami.

[cortessa]

Teraz wszystko łączy się w całość -
ciemność zaczyna jaśnieć. Znikam
w tym blasku, gdzie czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz.

To chyba kwintesencja tego niezwykle ciekawego wiersza.

[Hexe]

...czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz... ciekawa fraza. Pozdrawiam