Forum literackie Ogród Ciszy

Lśnij w trudnych dłoniach trzymaj dni w ustach
z nadzieją w myślach w pewnych rozstaniach
w nocy bo przecież noc to też pustka
w dziurawych ścianach pochowaj banał

bądź w krwi co pędzi po gęstych żyłach
napędza wzrusza bawi nas setnie
w chwilach co czasem takie że wybacz
w oku gdy z wiekiem bezwolnie ślepniesz

mieszkaj we wszystkim i po swojemu
w pewności dumy w sile niemocy
bądź ciągle przy nas gdybym już nie mógł
wybaczać albo znów o coś prosić

ubrany w słowa czasem ponure
wymierzaj razy w zbolałych zdaniach
kiedy dni wspinasz pod stromą górę
gdy wątpliwości chcesz porozganiać

mieszkaj w pokorze bądź pogodzony
z tym że gdzieś kiedyś wszystko inaczej
pozwól pamiętać dni z każdej strony
w pewności o tym że to coś znaczy

świeć nam w ciemności i czasem jeszcze
kołysz usypiaj sens chowaj w datach
znajdziesz się łatwo wiemy gdzie będziesz
nasz końcu świata

Trzeba mieć nadzieję, że zawsze może być lepiej. Pozdrawiam

Piękny wiersz jak zwykle Leo

Dziękuję Hex.
Jak zwykle dziękuję Ves za twoją obecność.

Ukłony L.G.

Wiersz, oczywiście, płynie i przekonuje. Zauważyłem pewien drobiazg podczas czytania pierwszych dwóch zwrotek: rozpoczynanie wersów od tego samego przyimka.

Pozdrawiam

Rzeczywiście drobiazg bo ja nie zauważyłem Tomku.
Dziękuję. Rozważę ewentualne zmiany.

Z uszanowaniem L.G.

Przeczytałam kilka razy. Paleta emocji... różnych, tak jak różnie toczy się życie, jak dziwny potrafi być świat. Złożyłeś nasz koniec świata ze wszystkich możliwych elementów, uplasowałeś gdzieś tam... gdzieś, gdzie kiedyś skończy się droga (stąd wiemy gdzie ów koniec) nie wiemy tylko kiedy. Zamyśliłam się. Pozdrawiam Leo.

Jest nieuchronność i jest nadzieja, że gdzieś kiedyś wszystko inaczej i to mi się podoba
Pozdrawiam

Dziękuję za bardzo ciekawe zamyślenia Luno.
I tobie Hann za ciekawe upodobania.

Z ukłonami L.G.