Forum literackie Ogród Ciszy

jeszcze przed chwilą byliśmy gotowi
na zmianę, potem już tylko na śmierć,
na dławienie się jogurcikiem,
tabletkami, powietrzem.

miasto zasypiało, ja nie mogłam,
czołgałam się do świtu.
lęki odbijały się od żeber
i zastygały jak frazy wzdłuż kości.

miejski szpital, brudne miejsce kresu.
marzec utrwala ślady i rani utratą.
teraz już nie wiem, czy przez
ośnieżone kartki usłyszysz mój głos,
czy wszystko przesypie się w popiół.

Pierwsza strofa świetna.
Druga strofa świetna.
Trzecia strofa też zostawiła popiół.
Bardzo.

Z uznaniem L.G.

Czytałam już wcześniej i nie mogę otrząsnąć się ze smutku.
Bardzo sugestywnie i prawdziwie.

Pozdrawiam.

Tak, Irenka ma rację - "Bardzo sugestywnie i prawdziwie" - dodam !!!

I na dodatek dobrze zapisane - bez patosu i przegadania!

Między ściskiem a uściskiem jest ogromna różnica, którą w pełni uzmysławia wiersz...

Pozdrawiam

Pięknie!!! Pozdrawiam

Z przyjemnością powracam do Twojego wiersza. Zauważyłam, że po pierwszym przeczytaniu nie wpisałam mojego szacunku dla Autorki. Czynię to teraz.

Kryje się tu bezsilność, która przechodzi na czytelnika. Pozdrawiam

Bardzo dziękuję za lekturę i opinie, Serdecznie pozdrawiam :)