Forum literackie Ogród Ciszy

świat ją wypluł

gdzieś na pograniczu jawy i snu
balansuje pomiędzy
cieniami

łowi niemal niewidoczne nitki światła
jakby chciała uwierzyć
że kiedyś
oświetlą chociaż przestrzeń
wokół

i zrobi krok

Jest nas coraz więcej - żyjących w lęku, bez nadziei, uśpionych.
Dzięki za nutkę optymizmu w puencie.

Tego jej życzę.
I pozdrawiam Autorkę.

Po nitce światła do źródła.
I oświetli wtedy.

Z uszanowaniem L.G.

W tych nitkach światła nadzieja. Ciekawie
Pozdrawiam

kiedyś, kiedyś, kiedyś...
życie nadzieją a czasu coraz mniej
Tobie się uda, masz go jeszcze wiele
a wiersz naprawdę bardzo dobry! gratuluję umiejętności kompensacji słów z myśli, przeżyć, doświadczeń

Vesper pisze: ↑pn 01 kwie, 2024 gdzieś na pograniczu jawy i snu
balansuje pomiędzy
cieniami

Pas ziemi niczyjej, gdzieś między dwiema przeciwstawnymi rzeczywistościami...
Jak je zmetaforyzować...

Pozdrawiam

W ciemności trudno odnaleźć siebie, ale krok dalej, kiedy schwyta chociażby jeden promyk światła, życie nabierze innej treści. Pozdrawiam