Forum literackie Ogród Ciszy

Ileż zmarnowań, straconych majów
odnajdujemy w godzinie wspomnień,
a można było żyć niczym w raju.
Zamiast się martwić, podsycać płomień,

który w nas przecież nie zagasł jeszcze,
lecz przytłumiony już nie ma siły.
Może rozbłyśnie wraz z młodym sierpniem,
gdy się na niebie będą złociły

późnowieczorne gwiazdy i księżyc.
A my tak młodzi, tak młodzi duchem,
w oczy spojrzymy sobie, jak kiedyś,
dojrzymy radość, miłość, otuchę.