Forum literackie Ogród Ciszy

[quote=""@psik""]Wydaje mi się, że boskie słowa powinny być przetłumaczone jak najdokładniej.[/quote]
tak czy inaczej pozostaje kwestia interpretacji
ona jak wiadomo jest już indywidualna.

Indywidualna, jednak utrzymująca się w nurcie... <img>

[quote=""Colett""]tak czy inaczej pozostaje kwestia interpretacji
ona jak wiadomo jest już indywidualna.[/quote]
Jeżeli już tak przyjmować - to każda interpretacja jest myśleniem czy aby bóg się nie myli.

Słowa boskie nie powinny podlegać żadnej interpretacji - były napisane prostym językiem do prostego człowieka (bo jesteśmy prości w stosunku do boga) - tak żeby zrozumiał.
Każde gdybanie (co bóg chciał powiedzieć) jest obrazą dla boga - bo znaczyłoby to że sam bóg nie umie przekazać nam myśli tak żebyśmy zrozumieli.

Taki mój wywód logiczny. (może jestem w błędzie?)

@psik. Twój wywód jest logiczny całkiem. Więc oczywiste jest niedbalstwo ludzkie (pomijając przyczyny).

Tak, @psik mądrze to powiedział.
Ale po części tak jest - wszyscy doszukujemy się w wierze czegoś innego, nowego. No, może nie wszyscy, powiedzmy, większość. Rzecz w tym, że zazwyczaj "tym czymś nowym-innym" jest to, co uznamy za wygodniejsze.

[quote=""Miłosz Bagiński""]Rzecz w tym, że zazwyczaj "tym czymś nowym-innym" jest to, co uznamy za wygodniejsze.[/quote]

I to jest przykład hipokryzji

Masz rację, @psik. W ogóle chwilami odnoszę wrażenie, że wszystko odnosi się właśnie do niej.

A czy w ogóle jest możliwe, byśmy istnieli bez hipokryzji. Przecież prawie każdy nasz wybór i jego uzasadnienie, jest jakąś formą hipokryzji. Czy za daleko idę?

Czy za daleko idziesz? Nie wiem, mów dalej.

Co tu mówić. Tu każdy sam musi sobie odpowiadać. Nikt nikomu szczerze się nie wyspowiada, a choćby i chciał, to mniemam, że tak jesteśmy przesiąknięci choćby tą hipokryzją, że jej na co dzień niezauważamy nawet. A jeśli już, to jawi nam się jako
inteligencja własna, umiejętność konwersacji, umiejętność postępowania czy działania
ku celom, które wyznaczyliśmy sobie i dumni z nich jesteśmy. Więc własnej hipokryzji nigdy naprawdę nie nazwiemy. To i spowiadać się nie ma z czego.

Tak, hipokryzją jesteśmy przesiąknięci. A zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wtedy, kiedy chcemy się jej wyzbyć.