Forum literackie Ogród Ciszy

Tu jakoś polsko, słonecznie i smętnie
Sypią się liście złociste z drzew,
Z mądrą powagą, jak gdyby odświętnie,
Nucą ostatni, jesienny śpiew…

Kłonią się szczyty wysokich akacji,
Duma spokojnie pożółkły park,

Szumi w nich cichy żal rezygnacji
Echem wstydliwych, łagodnych skarg…

Ja zaś tęsknoty zebrawszy swe skrzętnie,
W rytm je dostrajam do rzewnych ech:
Tak jakoś polsko, słonecznie i smętnie
Budzi się we mnie dziecinny śmiech… (J. Tuwim)

Kolejny ulubiony autor, przed którym bić pokłony za lekkość pióra i celność, mądrość słowa.

Nauka



Nauczyli mnie mnóstwa mądrości,
Logarytmów, wzorów i formułek,
Z kwadracików, trójkącików i kółek
Nauczyli mnie nieskończoności.

Rozprawiali o "cudach przyrody",
Oglądałem różne tajemnice:
W jednym szkiełku "życie kropli wody",
W innym zaś "kanały na księżycu".

Wiem o kuli, napełnionej lodem,
O bursztynie, gdy się go pociera...
Wiem, że ciało, pogrążone w wodę
Traci tyle, ile...et cetera.

Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli
Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno!
Różne rzeczy do głowy mi wkuli,
Tumanili nauką daremną.

I nic nie wiem, i nic nie rozumiem,
I wciąż wierzę biednymi zmysłami,
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami.

I do dziś mam taką szaloną trwogę:
Bóg mnie wyrwie a stanę bez słowa!
- Panie Boże! Odpowiadać nie mogę,
Ja wymawiam się, mnie boli głowa...

Trudna lekcja. Nie mogłem od razu.
Lecz nauczę się... po pewnym czasie...
Proszę! Zostaw mnie na drugie życie,
Jak na drugi rok w tej samej klasie.

[quote=""Tomek""]I wciąż wierzę biednymi zmysłami,
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami. [/quote]
To zupełnie jak ja.
Kolejny mój ulubiony poeta.

Człowieku dźwigający,
Usiądź ze mną.
Pomilczymy, popatrzymy
W tę noc ciemną.

Zdejm ze siebie
Kufer dębowy
I odpocznij.
W ciemną noc wlepimy razem
Ludzkie oczy.

Mówić trudno. Nosza ciężka.
Chleb kamienny.
Mówić na nic. Dwa kamienie
W nocy ciemnej.

Tuwim obok Różewicza to mój naj. Jego twórczość jest mniej znana, niż na to zasługuje. W pamięci zostają jego genialne wiersze dla dzieci jak np. Lokomotywa i może jeszcze kilka ze szkoły średniej. Liryczne pozostają na boku, nie mieszczą się w programie nauczania, a niewielu sięga po nie z własnej woli.
Na przykładzie jego wiersza "Mróz" tłumaczyłam na pewnym forum zawiłości rytmu w wierszu.

Jeden z mało znanych Tuwimów... A szkoda...
[quote=""emde""]Na przykładzie jego wiersza "Mróz" tłumaczyłam na pewnym forum zawiłości rytmu w wierszu.[/quote]
A mogłabyś je kiedyś powtórzyć u nas?

Pozdrawiam

Tomek

Julian Tuwim

Rwanie bzu (na czasie!)

Narwali bzu, naszarpali,
Nadarli go, natargali,
Nanieśli świeżego, mokrego,
Białego i tego bzowego.

Liści tam - rwetes, olśnienie,
Kwiecia - gąszcz, zatrzęsienie,
Pachnie kropliste po uszy
I ptak się wśród zawieruszył.

Jak rwali zacietrzewieni
W rozgardiaszu zieleni,
To się narwany więzień
Wtrzepotał, wplątał w gałęzie.

Śmiechem się bez zanosi:
A kto cię tutaj prosił?
A on, zieleń śpiewając,
Zarośla ćwierkiem zrosił.

Głowę w bzy - na stracenie,
W szalejące więzienie,
W zapach, w perły i dreszcze!
Rwijcie, nieście mi jeszcze!



Uwielbiam ten wiersz!

Rwanie bzu



Narwali bzu, naszarpali,
Nadarli go, natargali,
Nanieśli świeżego, mokrego,
Białego i tego bzowego.

Liści tam - rwetes, olśnienie,
Kwiecia - gąszcz, zatrzęsienie,
Pachnie kropliste po uszy
I ptak sie wśrod zawieruszył.

Jak rwali zacietrzewieni
W rozgardiaszu zieleni,
To sie narwany więzień
Wtrzepotał, wplątał w gałęzie.

Śmiechem się bez zanosi:
A kto cię tutaj prosił?
A on, zieleń śpiewając,
Zarośla ćwierkiem zrosił.

Głowę w bzy - na stracenie,
W szalejące więzienie,
W zapach, w perły i dreszcze!
Rwijcie, nieście mi jeszcze!

Znany i piękny. :kwiat: <img>

[quote=""Jan Stanisław Kiczor""]Znany i piękny[/quote]I na czasie. W tym wierszu unosi się zapach, a wilgoć lgnie do skóry.