ona

[Mariusz]

dreszczem spływa
za krótko za mało za szybko
deszczem mgieł wiąże stopy
i nazywa gwiazdy

smuga chwili jak poemat
rozłożony w fotelu
przebudzi się by oczy nacieszyć

nie daję sobie wróżyć z ręki
bo wiem że linie się zmieniają
w pogoni za dotykiem

list pisany kroplą błękitu
nie daje obrazu
lecz czyste niebo do malowania