drzwi

[Mariusz]

nie pamiętam już wielu imion
zdarzeń zgubionych między godzinami
albo porami roku

czasem odgadnę twarz
zamkniętą w autobusie
dwadzieścia lat temu
gdy zbyt długo czekam na przystanku

świat przymknął okiennice

coraz mniej kamieni
widziało dłuto
a rozkłady jazdy
żółkną w szufladzie bez dna