Raut

[Jan Stanisław Kiczor]

Raut

Piję. Fakt, za nazbyt wiele,
Za to w gronie zacnych osób.
Więc się czuję coraz śmielej,
Bowiem zgrzeszyć tu nie sposób.

Panny nieco rosochate,
Na kanapie ciotki rzędem
Całe świecą się brokatem,
Choć zgarbione i pogięte.

Młode może nie od tego,
By dać upust własnym chuciom,
Lecz, że boją się wszystkiego,
Słowem tylko bałamucą.

Ciotki tkwią w zaprzeszłych czasach:
Jakiś ułan czy kirasjer,
Mętnych wspomnień cała masa,
Choć nie wszystkie jakby własne.

A panowie? Cóż, ci wiedzą,
Że najlepiej czas upływa,
Kiedy przy kielichu siedząc
Można przeszły czar przyzywać.

Wraz z innymi szkła osuszam
Wspomnień mniej, więc się nie chwalę,
Bałamuctwo mnie nie rusza;
Najbezpieczniej – zalać pałę.


.