Na urodziny pani M.

[Jan Stanisław Kiczor]

Na urodziny pani M.


Rocznicowo to pewien dylemat,
Rozrachunek – co było lub będzie;
Liczba marzeń o nowych ekstremach,
Które można wciąż łapać na więcierz.

Przecież jeszcze jest jakby za mało
Tych nasyceń łąkowych i leśnych
Wciąż podnieca maleńka niestałość;
Zostawiony wieczorem w drzwiach prześwit.

Rozbawiają śródnocne karesy,
Rozrzucone na miękkiej pościeli,
Cieszy każdy niedosyt i przesyt,
Wśród zapachów powoju czy trzmielin.

I cóż z tego, że zmierzchów przybywa,
Że dostojniej jak gdyby czas kroczy,
Kiedy diabeł ukryty w pokrzywach,
O grzech każdy chce jeszcze się droczyć.

Jeszcze świty nie wszystkie rozbłysły,
Lśnią odbiciem wczorajsze kałuże,
Coś się snuje na poczet lat przyszłych.
Niech tak będzie. I trwa jak najdłużej.

.