Stan zawieszenia

[Jan Stanisław Kiczor]

Stan zawieszenia

Właściwie brak mi planów na przyszłe zdarzenia
przed czym mógłbym uciekać, co stracić, co zyskać;
kamieniste podłoże pozwala iść stopom
w bielszy dzień się zanurzać, zaniemówić, przysnąć.

Uchodzą wszystkie lata i ciało wiotczeje,
brak jest domu w poświacie, brak świętych patronów.
Nawet dymu zabrakło z wygaszonych ognisk
i dni przepiłowane na półmrok i bezsens.

Już nikt mnie nie omija idąc wprost, na przełaj
przez wizję starych światów, połamane skrzydła,
szczęk klucza czasem słyszę w porosłym sitowiu
jakby ciepło chciał wykraść przemarznięty grudzień.

Lecz zdarza się czasami rozgwieżdżony wieczór
I z błękitów głos słychać. Bóg śpiewa balladę.

.