Ekstaza

[Jan Stanisław Kiczor]

Ekstaza

Popełniam grafomanię z jedynej miłości
którą dzierżę oburącz patetycznym gestem,
by w formie modlitewnej dziurawego tekstu
oszczędzić ją i ukryć. Lecz wszystko jest zbędne

gdy dojrzewam w senności, półgrzęznę w zadumie
nad okolicznościami jakie we mnie trwają
pragnąc ukrzyżowania przy śpiewach – hosanna.

Jest więc miłość, cierpienie, nieudolność słowa
gubionego w pomrukach własnych przeinaczeń.

Są tajemne prześwity i wieczne łamańce
nad granicą przepaści, a jej niedomknięcie
wskrzesza moją niewiarę w śpiewne anafory.

Wszystko inne – zwyczajnie. Paczka papierosów,
posążek Światowida, długopis, telefon,
lampka zakorzeniona na krawędzi biurka
świecąca w jasną pustkę kawałka papieru.

.