I to by było na tyle...

[Jan Stanisław Kiczor]

I to by było na tyle...

Nie podskakuj gdy grają, nie płacz na pogrzebie,
Nie noś laski ozdobnej – gdy wystarczy kostur,
Zanurz się w zakamarki o których nic nie wiesz,
Marzenia zakrapiając odrobiną octu.

A było wystąpienie, pełne świętej wiary,
Że teraz to na pewno i szybciej i lepiej,
Że się sukces za każdym narożnikiem czai,
I śmiało można patrzeć w mrok nocnych przesklepień.

Za niewielkie pieniądze nabądź dobrą lupę;
Drobny w końcu wydatek, a wielce sensowny:
Może łatwiej rozpoznasz - kto mędrzec, kto głupek,
Kto talenty wciąż mnoży, a kto je rozdrobnił.

Bo mówią dziś tak samo, a jakby inaczej
I swada wciąż ta sama, lecz z innym akcentem;
Choć słowa przyodziano w szaty nowych znaczeń,
Brzmią nadal jak przed chwilą z lamusa wyjęte.

Ty rób swoje, nie zwlekaj, nic się nie wydarzy
W ukrytej łagodności, czy otwartym gniewie;
Nie chwal się kiedy szukasz nadwątlonych marzeń,
Nie podskakuj gdy grają, nie płacz na pogrzebie.


.