szczęśliwego nowego

[megi]

diabelskie sztuczki prowadzą do nikąd
miejsce dla zbłąkanego wędrowca
pozostało tradycyjnie puste nie udało mu się
przeskoczyć własnego cienia

weszłam do gabinetu krzywych luster
na chwilę tylko zapytać o drogę
milczenie odpowiedziało zmową
intuicyjnie prostuję stare przekonania

sztuczne ognie odbijają się bezwstydnie
wszystkimi możliwymi odcieniami
kolejny rok spalił się z pośpiechem i opada
kaskadą migawek w zwolnionym tempie

po północy wymawiamy magiczne zaklęcia
w oczach iskierki nadziei na lepsze
jutro zaczniemy jeszcze raz od początku
przecież po deszczu zawsze świeci jaśniej