Forum literackie Ogród Ciszy

Przetrząsam szuflady w poszukiwaniu wspomnień,
opróżniam szafy ze wszystkich doświadczeń,
odkurzam radości, przecieram smutki,
prostuję pomięte pamiątki
i tak uzbrojony
biorę pióro , kartkę papieru,
siadam w fotelu przed kominkiem
i stawiam pierwsze litery
Wielkiej Księgi Życiowej Mądrości.

Boże, jakie to trudne.
Jakże zazdroszczę mojemu psisku,
co położywszy wielki kudłaty łeb
na moich kolanach jednym spojrzeniem
wiernych , mądrych oczu
powiedziało więcej, niż ja
w moich wszystkich wierszach.

Siedzę przed kominkiem,
wsłuchuję się w niemą symfonię ognia
i wodząc oczami za roztańczonym płomiennym tutti
sam siebie pytam : co chcesz powiedzieć ?
- jak doroślałeś, uczyłeś się życia, kochałeś,
cieszyłeś się, płakałeś ?
- jak poznałeś blask radości , szarość cierpienia
i czerń autentycznego bólu ?
- jak przekonałeś się, że największą trudnością
i największym szczęściem jest zwykłe
codzienne dawanie ?

Po co ?
Kto przeżył – wie,
kto nie przeżył - nie zrozumie.
Starzy – nie potrzebują, młodzi – są pewni, że wiedzą lepiej.
Więc po co ?
Na co komu twoja Wielka Księga Mądrości ?

Napisz tylko, że swoją głupotę
każdy musi pokonać sam.
_________________