autoportret po rozkochaniu

[NathirPasza]

panie i panowie oto sztampa
przerażony świtem rozkochany w opioidach
dla mnie życie to wiksa
z rozciętym brzuchem z rozpołowioną głową
najchętniej wygrzewałbym się w sierpniowym lenistwie
wśród śmiechu dzieci
wciąż pijąc zbyt dużo kawy
niezmiennie poczynając sobie za luksus
możliwość zaczerpnięcia powietrza

a gdyby tak wytrwać w bezdechu

nie widzę przyszłości bez najbliższych
zwłaszcza bez Cyniczki którą po prostu kocham
bez chwil w których nie milkną rozmowy
i tych w których udajemy że nic między nami nie ma

nie potrafię przestać marzyć
o wolności której nigdy nie dostrzegam
wciąż obudowując się lękiem przed utratą
sabotując rozmyślnie życie