Zupełnie jak wtedy

[Krystyna Morawska]

nasze światła zbiegły się w jedno,
nie sposób odróżnić promieni.

W podróży między światami
dają złudzenie, że powstaje
kolejny pejzaż, ale to rosa
osiada na pajęczych sieciach -
przykleja pyłki dawnych snów.

Wkrótce znikną z życia jak migawki
sprasowane czasem. Strach odchodzi
przed świtem, zbieram odwagę,
żeby oswoić niepewny poranek,
gdzie mieszka mgła i milczenie ,

ale chyba nie umiem.