Forum literackie Ogród Ciszy

Istnieją obrazy, które nigdy nie blakną.
Patrzą na siebie jak wiosenne ptaki.

W twojej twarzy było coś niezwykłego.
Łagodnym spojrzeniem prostowałaś
niesforne trawy, nadając im miękkość.
Gdy pachniałaś słońcem, burzowe wiatry
przetaczały się gdzieś daleko.

Dopiero dzisiaj,
kiedy światło powoli przesuwa czas,
a schody stają się coraz dłuższe,
dostrzegam delikatny urok trwania
i kruchość chwili - dawnej i dzisiejszej.