Nikołaj Gumilow – WIECZÓR

[Liliana]

WIECZÓR

Kolejny z niepotrzebnych dni,
Wspaniały i tak nieprzydatny!
Przyjdź, pieszczotliwy cieniu, przyjdź,
I niespokojną duszę skryj
W perłowych fałdach swojej szaty.

I przyszedł cień… przegania precz
Złowieszcze ptaki – moje smutki,
O, władcza nocy, uwierz mi,
Że zwycięskiego kroku twych
Sandałów nigdy nikt nie stłumi.

Z gwiazd taka cisza sączy się,
Jaśnieje księżyc – twój napięstek,
I znów mi dana jest we śnie
Ta Ziemi Obiecanej część –
Już dawno opłakane szczęście.

ВЕЧЕР

Ещё один ненужный день,
Великолепный и ненужный!
Приди, ласкающая тень,
И душу смутную одень
Своею ризою жемчужной.

И ты пришла… ты гонишь прочь
Зловещих птиц — мои печали.
О, повелительница ночь,
Никто не в силах превозмочь
Победный шаг твоих сандалий!

От звёзд слетает тишина,
Блестит луна — твоё запястье,
И мне во сне опять дана
Обетованная страна —
Давно оплаканное счастье.

1908 г

Nikołaj Gumilow (1886 -1921) – rosyjski poeta Srebrnego Wieku, współtwórca akmeizmu, prozaik, dramaturg, tłumacz, krytyk literacki. Pierwszy mąż Anny Achmatowej. Stracony za rzekomy udział w spisku antypaństwowym.

[Vesper]

Piękny, nostalgiczny wiersz...
Coraz częściej mam przemyślenia o kolejnym niepotrzebnym dniu, toteż podmiot liryczny zdaje mi się niezwykle bliski.


Dobrze Cię widzieć, Liliano
I czytać Twoje przekłady

[Liliana]

I ja bardzo się cieszę z Twojej obecności, Vesper, i z Twoich słów.
Dziękuję i pozdrawiam Cię serdecznie.

[felicja]

Piękne. Czytam po raz kolejny i coraz bardziej mi się podoba. Zwłaszcza ten "napięstek".

[Liliana]

Piękne. Czytam po raz kolejny i coraz bardziej mi się podoba. Zwłaszcza ten "napięstek".

To słowo jest teraz rzadko używane, ale tu mi pasowało. Miło, że Ci się podoba, Felicjo.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.