Forum literackie Ogród Ciszy

Srebrzysty promień

Niósł się jęk echa i pomruk rzeki,
Ulewa ciężko spadała w dół,
Srebrzysty promień obłoki przebił.
Myśmy patrzyli jak urzeczeni –
Słońce, słoneczko wyszło zza chmur!

Луч серебристый

Эхо стонало, шумела река,
Ливень стучал тяжело,
Луч серебристый пронзил облака.
Им любовались мы долго, пока
Солнышко, солнце взошло!

Zawsze raduje mnie ten moment, gdy zza chmur wynurza się promień

Mnie też, Basiu. Dziękuję za słowo.