Fiodor Tiutczew - ***(W niebie topią się obłoki...)
: pt 10 wrz, 2021
***
W niebie topią się obłoki,
Żar promieni je rozpuszcza,
W dole rzeka wody toczy,
Skrząc się niczym tafla lustra...
Słońce grzeje coraz mocniej,
Cień się schował w głąb dąbrowy,
Od pól, gdzie bieleje zboże
Zapach niesie się miodowy.
Cudny dzień! Przeminą wieki –
Wszystko będzie takie samo,
Nadal będą skrzyć się rzeki,
I dojrzewać w polach ziarno.
***
В небе тают облака,
И, лучистая на зное,
В искрах катится река,
Словно зеркало стальное...
Час от часу жар сильней,
Тень ушла к немым дубровам,
И с белеющих полей
Веет запахом медовым.
Чудный день! Пройдут века –
Так же будут, в вечном строе,
Течь и искриться река
И поля дышать на зное.
2 августа 1868
W niebie topią się obłoki,
Żar promieni je rozpuszcza,
W dole rzeka wody toczy,
Skrząc się niczym tafla lustra...
Słońce grzeje coraz mocniej,
Cień się schował w głąb dąbrowy,
Od pól, gdzie bieleje zboże
Zapach niesie się miodowy.
Cudny dzień! Przeminą wieki –
Wszystko będzie takie samo,
Nadal będą skrzyć się rzeki,
I dojrzewać w polach ziarno.
***
В небе тают облака,
И, лучистая на зное,
В искрах катится река,
Словно зеркало стальное...
Час от часу жар сильней,
Тень ушла к немым дубровам,
И с белеющих полей
Веет запахом медовым.
Чудный день! Пройдут века –
Так же будут, в вечном строе,
Течь и искриться река
И поля дышать на зное.
2 августа 1868
