Włodzimierz Wysocki - Nić Ariadny

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Liliana
Posty: 6654
Rejestracja: pt 05 lis, 2010
Lokalizacja: Sosnowiec

Post autor: Liliana »

Kolejny (po "Ech, Warszawo!") wiersz Włodzimierza Wysockiego, który nie był wcześniej tłumaczony na język polski.

Nić Ariadny /Нить Ариадны, 1973/

Ten mit od dziecka każdy zna –
A niech to czart! –
Poprzez labirynt chłopiec szedł
Po szczęście swe.
Ktoś chłopcu życie odebrać chciał –
Ktoś bardzo zły –
Ale królewna dała mu nić,
Przewodnią nić.

Treść mitu tego
Też znasz, kolego:
I w mieście twoim
Przez kręte drogi
Tak trudno iść,
I znaleźć w nich
Światełka blask…
Okoliczności zbieg fatalny:
I ja zgubiłem nić Ariadny!
Taki tu ruch,
Narodu tłum –
I furtki brak!

Dawny bohater nitkę tę
Trzymał, co sił.
Miał tylko ciszę i nocy czerń
Przy boku swym.
Powietrza brak i światła brak –
Wszystko to zniósł.
Wszystko przetrzymał, choć był sam
Młodzieniec ów.

Ilu jest ludzi
Takich samotnych,
Co tkwią wśród ulic,
Krętych, głębokich!
A ja się spieszę,
W gardło się wczepię,
Wyrwę odpowiedź!
I słychać śmiech:
Cóż się spieszycie,
Za późno! Już się
Zerwały nici!
Chaos i strach...
I furtki brak!

Rządy sprawuje w krainie tej
Złowrogi król,
Byk Minotaur czai się –
Zabija lud.
Jednemu będzie dane żyć,
Przechytrzyć śmierć:
A stanie się to, jeśli nić
Nie zerwie się!

Lato odeszło,
A wraz z nim ciepło,
Ludzie ubrani
Są nazbyt lekko.
Mocno zajęci,
Chcą znaleźć prześwit
Wśród grubych ścian.
Zimno – no cóż! Wszystko – za wyjście! –
Bo się uduszę w tym labiryncie:
Długa to gra,
A impas trwa,
Furtki wciąż brak.

W mitach ta sztuczka się udała
Taka to rzecz!
Nitka miłości się nie zerwała,
Ostała się.
Światło, więc naprzód! Bo w miejscu tym
Lód kruchy jest,
Chłopiec zaś lekki – a groźny byk
już z głodu zdechł!

Tu, w labiryncie
ludzie się kłębią:
Razem – spojrzyjcie! –
Ofiara z sędzią –
I zewsząd ciemność.
W ciemności tej
Czczą nocy czerń.
Wokoło krzyki, jęki, chaos…
Nie chcę się bratać z tą kompanią!
Kto czeka mnie,
Ten przyjdzie, wiem,
Zabierze hen.

Gdybyś tu była,
Gdybyś znalazła –
I zrozumiała,
Że nić osłabła…
I stało się:
Znalazłaś mnie,
I światło jest!
Ręce splatają się jak najciaśniej,
Wszyscy pragniemy iść za światłem –
Przez mgłę, przez wiatr…
Lecz jeśliś sam,
To nie masz szans!

Нить Ариадны

Миф этот в детстве каждый прочёл —
Чёрт побери!
Парень один к счастью прошёл
Сквозь лабиринт.
Кто-то хотел парня убить —
Видно, со зла,
Но царская дочь путеводную нить
Парню дала.

С древним сюжетом
Знаком не один ты.
В городе этом —
Сплошь лабиринты:
Трудно дышать,
Не отыскать
Воздух и свет...
И у меня
дело неладно —
Я потерял
нить Ариадны...
Словно в час пик,
Всюду тупик —
Выхода нет!

Древний герой ниточку ту
Крепко держал.
И слепоту, и немоту —
Всё испытал,
И духоту, и черноту
Жадно глотал.
И долго руками одну пустоту
Парень хватал.

Сколько их бьётся,
Людей одиноких,
Словно в колодцах
Улиц глубоких!
Я тороплюсь,
В горло вцеплюсь —
Вырву ответ!
Слышится смех:
зря вы спешите,
Поздно! У всех
порваны нити!
Хаос, возня...
И у меня
Выхода нет!

Злобный король в этой стране
Повелевал,
Бык Минотавр ждал в тишине —
И убивал.
Лишь одному это дано —
Смерть миновать:
Только одно, только одно —
Нить не порвать!

Кончилось лето,
Зима на подходе,
Люди одеты
Не по погоде—
Видно, подолгу
Ищут без толку
Слабый просвет.
Холодно — пусть!
Всё заберите.
Я задохнусь:
здесь, в лабиринте,
Наверняка
Из тупика
Выхода нет!

Древним затея не удалась!
Ну и дела!
Нитка любви не порвалась,
Не подвела.
Свет впереди! Именно там
На холодок
Вышел герой, а Минотавр
С голода сдох!

Здесь, в лабиринте,
Мечутся люди:
Рядом — смотрите! —
Жертвы и судьи,
Здесь, в темноте,
Эти и те
Чувствуют ночь.
Крики и вопли —
всё без вниманья!..
Я не желаю
в эту компанью!
Кто меня ждёт —
Знаю, придёт,
Выведет прочь!

Только пришла бы,
Только нашла бы —
И поняла бы:
Нитка ослабла!
Да, так и есть:
Ты уже здесь —
Будет и свет!
Руки сцепились
до миллиметра.
Всё! Мы уходим
к свету и ветру,
Прямо сквозь тьму,
Где одному
Выхода нет!

1972
Ostatnio zmieniony sob 12 mar, 2022 przez Liliana, łącznie zmieniany 2 razy.
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
Awatar użytkownika
Tomasz Kowalczyk
Administrator
Posty: 4434
Rejestracja: wt 10 cze, 2014

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

Mam przyjemność czytania wierszy napisanych po rosyjsku. Myślę, że zawsze warto opublikować oryginał.

Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Awatar użytkownika
Liliana
Posty: 6654
Rejestracja: pt 05 lis, 2010
Lokalizacja: Sosnowiec

Post autor: Liliana »

Dołączyłam oryginał.
Pozdrawiam
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
Awatar użytkownika
cortessa
Posty: 1355
Rejestracja: czw 05 gru, 2013

Post autor: cortessa »

Gratuluję znakomitego przekładu!
:rozyczka:
Awatar użytkownika
Liliana
Posty: 6654
Rejestracja: pt 05 lis, 2010
Lokalizacja: Sosnowiec

Post autor: Liliana »

Bardzo dziękuję, cortesso.
Pozdrawiam serdecznie :rozyczka:
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,