Anna Achmatowa - Wieczorny pokój
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Wieczorny pokój
Ja dzisiaj brzmienie takich słów przywołam,
Jakie się w duszy rodzą tylko raz.
Nad białą chryzantemą brzęczy pszczoła –
Stara saszetka duszny zapach ma.
Ten pokój z wąskim oknem, teraz pusty,
Pamięta miłość, która kwitła tu,
Nad łóżkiem napis - kilka słów francuskich,
Co brzmią: «Seigneur, ayez pitie de nous»*
Ty dawnej baśni wspomnień tak bolesnych
Nie ruszaj, duszo moja, to nie czas…
Patrz, płaszcz błyszczącej sewrskiej statuetki
Już dawno stracił swój wspaniały blask.
Ostatni promień słońca - żółty, ciężki,
W bukiecie georginii skończył bieg,
I jak we śnie, altówki słyszę dźwięki,
I klawesynu z rzadka brzmiący śpiew.
* Panie, zmiłuj się nad nami (franc.)
Вечерняя комната
Я говорю сейчас словами теми,
Что только раз рождаются в душе.
Жужжит пчела на белой хризантеме,
Так душно пахнет старое саше.
И комната, где окна слишком узки,
Хранит любовь и помнит старину,
А над кроватью надпись по-французски
Гласит: «Seigneur, ayez pitie de nous»*.
Ты сказки давней горестных заметок,
Душа моя, не тронь и не ищи...
Смотрю, блестящих севрских статуэток
Померкли глянцевитые плащи.
Последний луч, и желтый и тяжелый,
Застыл в букете ярких георгин,
И как во сне я слышу звук виолы
И редкие аккорды клавесин.
1912 r
Ja dzisiaj brzmienie takich słów przywołam,
Jakie się w duszy rodzą tylko raz.
Nad białą chryzantemą brzęczy pszczoła –
Stara saszetka duszny zapach ma.
Ten pokój z wąskim oknem, teraz pusty,
Pamięta miłość, która kwitła tu,
Nad łóżkiem napis - kilka słów francuskich,
Co brzmią: «Seigneur, ayez pitie de nous»*
Ty dawnej baśni wspomnień tak bolesnych
Nie ruszaj, duszo moja, to nie czas…
Patrz, płaszcz błyszczącej sewrskiej statuetki
Już dawno stracił swój wspaniały blask.
Ostatni promień słońca - żółty, ciężki,
W bukiecie georginii skończył bieg,
I jak we śnie, altówki słyszę dźwięki,
I klawesynu z rzadka brzmiący śpiew.
* Panie, zmiłuj się nad nami (franc.)
Вечерняя комната
Я говорю сейчас словами теми,
Что только раз рождаются в душе.
Жужжит пчела на белой хризантеме,
Так душно пахнет старое саше.
И комната, где окна слишком узки,
Хранит любовь и помнит старину,
А над кроватью надпись по-французски
Гласит: «Seigneur, ayez pitie de nous»*.
Ты сказки давней горестных заметок,
Душа моя, не тронь и не ищи...
Смотрю, блестящих севрских статуэток
Померкли глянцевитые плащи.
Последний луч, и желтый и тяжелый,
Застыл в букете ярких георгин,
И как во сне я слышу звук виолы
И редкие аккорды клавесин.
1912 r
wiem, że nic nie wiem, ale staram się dowiedzieć,
