Bariera dźwięku

[Latima]

dedykuję mojemu pokoleniu


Gitara basowa

Rozstaliśmy się w pociągu. Wywiózł
moją naiwność wagonami oglądanymi
przez zabrudzone szyby. Nowomowa
gazet uzasadniła okrzyki na cześć
Rudej Armady. Był jednym z pasażerów
zabranych nocą, ale on nie słuchał Jimiego H,
grającego w Nowym Jorku Machine gun.
Dorastałam dzięki skrzypieniu gąsienic
po opornym bruku. Do tego się nie wraca,
wstydliwa sprawa synów ojców niegodnych.


Gitara akustyczna

Nosili długie włosy, kolorowe koszule, nasze
granatowe spódnice przykrywały kolana. Noc
otwierała się na muzykę tak odległą od hymnów,
że przekroczyła granicę, poza którą był niezdobyty
kosmos. Zginął Luter K i Prezydent JK upadł
na kolana żony. Brutalność podkreślona na czerwono.
On grał. Inne dźwięki wydobywał instrument,
uczyliśmy się odróżniać. Podsuwane legitymacje
ścieliły ulice, a w tle elektryczne brzmienia.

Klawisze*

Panowie w nienagannych ubraniach. Tęsknią.
Pięknoskóre żony pilnują porządku, rozparte
w eleganckich pokojach szafy – milczą.

Bożyszcze ze słuchawkami noszą markowe ciuchy.
Bunt nie zakwita w wypielęgnowanych ogrodach,
odlot z lotniska lub z nudy.


Perkusja

Z pamięci dla pamięci wybijam rytm.




* również nazwa gwar. strażników więziennych