Forum literackie Ogród Ciszy

Wyrywa igłą każdą żyłę jak wyrywa się ząb
bez znieczulenia, aby został krwawy smak pod językiem
dla przypomnienia, że sztuka nabrzmiewa jak brzuch
ciężarnej. Pytana o prawdę tworzy wizje z portretu
ojca oglądającego siebie w krzywym zwierciadle.
Śmiał się, śmiał.

Jej świat to rozlane kubły z farbą, w której macza
pędzel. Z odprysków tworzy porcelanowego chińczyka
o rubinowych oczach. Widzowie kupują figurkę i wierzą,
że dotarli do prawdy ukrytej we wnętrzu. Córka Doriana
śmieje się, śmieje.

Spokojnie spogląda w lustro i mówi – oto jestem