Forum literackie Ogród Ciszy

Tezeuszu, wiedziałam, że się spóźnisz,
od zawsze myślałeś o sławie i nagrodzie.
Krzyk nie docierał do twoich uszu,
gdy kobiety wbiegały do labiryntu,
w ciemnościach drżały od pomruku potwora.
Pod nogami chrzęściły kości pomordowanych.


Wyszedłeś dzięki mnie,
ale nie sądź, że zapomnę o zwłoce.

Mówisz, że śmieszą cię stare mity, niczego nie uczą.
Ja jestem pamięcią, przeszłe dzieje zapisałam
na murach Warszawy, korze przestrzelonych drzew.

Zranione miasto nie udzieliło odpowiedzi
- bohater czy morderca