kiedyś musi przyjść czas na grande maison

[Bożena]

szmaciana kukiełka
wymachując nóżkami udaje radość
w teatrze Guignola

mocno ściskają sidła ze splecionych palców
choć zawsze najlepiej wychodziło składanie obietnic
domek z kart bez podbudowy jednak się trzyma
jedną ręką chmur przyziemnie zawieszonych
drugą wieżowców z oczekiwań

kusi wyszarpać jedną z nich
z ruin coś przecież można
uszyć na miarę