Rozmowa

[Jan Stanisław Kiczor]

Rozmowa

Przekornie obdarzyła w ból matka natura
te postaci, co szepczą, a mogłyby głośniej
uskarżać się, zawodzić, lub aby coś wskórać;
zamknąć słowa w kadencję i przestrzeń w przenośnie.

Czasami się odzywa niespokojne echo
(czegoś, co już zmartwiało w pełnym zapomnieniu),
i monolog zostaje niepewną pociechą,
a dialog się zasupłał i w inny świat przeniósł.

W takim bólu znajduję nieporadność myśli,
w zbytniej powściągliwości, nie trafianiu sedna,
że sensu nawet nocą nie pojmiesz, nie wyśnisz,
(z monosylab chłód ciągnie i trudno je zjednać).

Niezwerbalizowane myśli nic nie znaczą,
Słowa mogą coś kończyć lecz mogą też zacząć.

.

[Maria]

Niech będę pierwsza z gratulacjami i bez zdziwienia, że nagrodzono - przecież jest za co. To widać.
A więc g r a t u l u j ę.

[januszek]

piękne i madre słowa

[Liliana]

Przekornie obdarzyła w ból, matka natura
Te postaci co szepczą

w 1. wersie (według mnie) przecinek zbędny, a w 2. przed co chyba powinien być,

nie trafianiu sedna

czy nie razem nietrafianiu?

świetna pointa, gratulacje

[biedronka basia]

Gratuluje Janie Stanislawie

To fantastyczne obserwowac rozwoj Poety...
i nie tylko.


Wiersz nastraja, mobilizuje do przemyslen, wlasnego monologu.

[Leon Gutner]

Wyrażę swój podziw bo to konieczne .
Wyrażam zatem

Z podziwem L.G.

[Mariola Kruszewska]

Przekornie obdarzyła w ból matka natura
Te postaci, co szepczą, a mogłyby głośniej
uskarżać się, zawodzić lub, aby coś wskórać,
zamknąć słowa w kadencję i przestrzeń w przenośnie.

- no i sens wypływa na powierzchnię jak zmęczony płetwonurek. ;))

Pozdrawiam.

[Jan Stanisław Kiczor]

Kłaniam uniżenie

[Tomasz Kowalczyk]

Cztery lata temu odszedł Jan. Pamiętamy o Nim.

[Irena]

Dla śp. Jana zawsze cały bukiet.

[Leon Gutner]

Pamiętam.

[felicja]

[Mariusz]

[Małgorzata]

Piękny wiersz

[Liliana]

I wciąż Go brakuje...